لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

امروزه آموزش کارآفرینی به یکی از مهمترین و گسترده ترین فعالیت های دانشگاههای خارجی تبدیل شده است. آنچه در این دوره ها بیشتر مورد توجه قرار گرفته است اهداف آموزشی، مناسب بودن محتوای دوره های آموزشی، کارآفرینانه بودن شیوه های تدریس، ایجاد گسترش مفهوم و فرهنگ کارآفرینی در محیط دانشگاه، ایجاد تحرک برای توسعه اقتصادی، ترغیب دانشگاه ها به برگزاری دوره ها و کارگاههای آموزش کارآفرینی، گسترش پژوهشها در خصوص کارآفرینی و کارآفرینان، حمایتهای اطلاعاتی، مشاوره ای و مالی لازم به منظور راه اندازی فعالیت های کارآفرینانه از سوی دانشجویان و دانش آموختگان، ترکیب اعضای برگزارکننده دوره ها و فعالیت های آموزشی کارآفرینی، اثربخشی دوره های کارآفرینی، تطبیق و هماهنگی دوره های آموزشی و تسهیل شرایط کارآفرینی و ارایه راهکارهای آن موارد یاد شده با یکدیگر به منظور تربیت دانش آموختگانی کارآفرین است.متاسفانه نظام آموزش عالی ایران نتوانسته خود را با اقدامات ذکر شده انطباق داده که البته در این راه موانع و مشکلاتی وجود دارد که با برطرف شدن آنها دانشگاههای ما کارآفرین خواهد شد. برای این منظور در مقاله حاضر ابتدا مروری بر تعاریف، مفاهیم، پیشینه کارآفرینی داشته و سپس به نقش آموزش و دانشگاه در توسعه کارآفرینی اشاره شده و موانع و مشکلاتی که آموزش عالی در این راستا با آن مواجه هستند بررسی شد و با ارایه راهکارهایی بر آن است تا به بهبودی آموزش کارآفرینی در دانشگاهها منجر شود و در آخر نیز به نتیجه گیری پرداخته شد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

با روند تغیرات و بروز ویژگی ها و شرایط گذار از جامعه صنعتی به جامعه اطلاعاتی اتخاذ استراتژی جدید در راستای استفاده از ارزشها و فرصت های جدید در دانشگاهها ضروری است. از اساسی ترین نیازهای جوامع امروزی، واکنش مناسب، به موقع و در خور شان در برابر تغییرات اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی با هدف توسعه انسانی است توسعه انسانی در گرو تحقق مفهوم دانشگاه کارآفرین است و دانشگاه کارآفرین دانشگاهی است که با فراهم آوری امکانات و سرمایه گذاری های مورد نیاز زمینه تحقق ایده های خلاق کارآفرینانه را فراهم ساخته و در این بین با دست یابی به ذخایر مالی خود نیز از نظر مالی برخوردار خواهد شد.وظیفه دانشگاه کارآفرین در خصوص آموزش و ترویج کارآفرینی مشخص است به طوریکه اوسامان میگوید"دانشگاهها ملزمند برای ترقی و ترویج آموزش کارآفرینی بیاندیشند، چون نسل جوان نیاز دارد که بداند چطور درز برابر محیط های ناامن و پیچیده و قوانین و مقررات متغیر در بازار کار بطور انعطاف پذیر عمل کند. گرچند دانشگاهها و موسسات آموزش عالی کشور تلاشهایی را در این زمینه آغاز کرده اند، ولی متاسفانه به علت نامناسب بودن سرفصل ها و عنوان درسهای دانشگاهی با نیازهای جامعه، دانش آموختگان از تخصص و کارایی لازم برای تصدی مشاغل مربوطه برخوردار نیستند. از سوی دیگر افزایش جمعیت، افزیش شمار دانشگاهها و موسسات آموزش عالی، ضعف در تدوین و اجرای درست برنامه های توسعه اقتصادی، نبود برنامه های فراگیر همه سو نگر برزای پرورش نیروی انسانی متخصص و مواردی از این دست از مهمترین عواملی است که امروزه به مشکلی با عنوان اشتغال دانش آموختگان آموزش عالی تبدیل شده است.

ترکیب جمعیتی جوان کشور، ضرورت ایجاد فرصتهای شغلی و نیز نوسانات بهای نفت سه عامل عمدد و تعیین کننده هستند که موجب گردیده سیاستگذاران و تصمیم سازان کشور به منابع درآمد سهل الوصول دیگری به جز نفت بیندیشند بی شک ابتکار، خلاقیت و نوآوری نیروی انسانی توسعه یافته خصوصا در بخش کشاورزی بعد از نفت از جمله آن منابع می باشد.بررسی های بعمل آمده موید این مطلب است که بین رشد اقتصادی و کار آفرینی در یک کشور همبستگی مثبتی وجود دارد زیرا کشوری که کار آفرینان بیشتری دارد از محرک های اقتصادی و تجاری قویتری برخوردار است.کار آفرینان دانش آموخته در بخش کشاورزی با مهارتی که در تشخیص فرصت ها و موقعیت ها و ایجاد حرکت در جهت توسعه کشاورزی دارند پیشگامان حقیقی در اقتصاد، تولید و تحولات اجتماعی بخش کشاورزی محسوب می شوند. که می توانند تاثیرگذار در اقتصاد ملی، خصوصا افزیش ضریب خود کفایی محصولات استراتژیک و اشتغال پایدار را بهبود بخشند.